BEN COK ACIKLI BIR DURUMDAYIM

Ben ezilmişim
ve ezilmişliğimde ezme peşindeyim:
Sadece kendimi ve kendim gibileri yakıyorum.
Ben çook acıklı bir durumdayım.

Öfkeliyim, çünkü hayatımı insanca gerçekleştirme olanakları elimden alınmış. Bu güçsüzleştirilmişliğimizde, daha kötüsü kendimiz sandığımız kendimizden edilmişiz. Beni ben sanan benin, benin bile öz çıkarı ve sağlığına ters düşene arzuyla katılması üzücü değil mi?  

Hiç değilse, güçsüzlüğümüzde kendi yaşamımızı kontrol edebileceğimiz bize bırakılmış öznel alanlarda egemenliği yıkabilelim. Tütün denen illet endüstriler bize sigarayı zorla boğazımıza sokmuyorlar. Hiç değilse bu alanda yenilgiyi kabul etmeyelim. Hiç değilse bu alanda insanlığımızı geri kazanalım. Biz maymunlaşmış büyüklerimizi maymunca taklit ederek büyüdüğümüzü sandık. Endüstrilerce maymunlaştırılmış kendimize ve yakınlarımıza dur deme zamanı çoktan geldi ve de geçiyor.

Zehir endüstrilerinin üzerimizde kurduğu öznel egemenliği yıkıp, nesnel gerçeği günlük hayatımızın bir parçası yapmak için ille ki kendimizin kanser olması veya yakınımızın kanserden ölmesi mi gerekir!

Napalım. Atın ölümü arpadan olsun!

Tütün arpa değil! Sen de at değilsin. ("Sigara bağlamında, at kadar bile beyne sahip değiliz" demiyorum.

Kime demiyorsun?

Atgillere tabii.